Slimme snoek

Mooie dag vandaag, prachtig weer om nog een keer te gaan penvissen. Toch werd het vliegvissen met de streamer op snoek. Had dat eerder deze week al met vismaat Evert-Jan afgesproken. Hij had op een nieuwe stek een paar dagen geleden meerdere aanbeten gehad, ze waren goed los geweest. Twee snoeken had hij op de kant gekregen. Nou dat beloofde wat, dat wilde ik ook wel proberen.

Rond half 12 kwam ik aan op de stek, eerder kon ik niet. Veel joggers en mensen met honden zag ik. Het bleek een recreatiegebied dicht bij de grote stad, overlopend in een oude polder. Mooi water, dat zeker, helder en plantenrijk, met plasjes, weteringen en bruggetjes.

Geen ideaal snoekweer was het vandaag, een fel schijnende zon, onbewolkt en de wind uit het oosten, nou ja, bijna windstil was het. Maar kansloos ben je nooit, dus toch de groenoranje zelf gebonden streamer te water laten. Met schokjes, tergend langzaam, dan weer sneller binenvissen. Erg verleidelijk zou ik zeggen.

Daar, zei Evert-Jan, heb ik twee aanbeten gehad, probeer het daar maar. Mijn streamer bleef echter ongemoeid. Wel genoot ik van het werpen met mijn oude Kunnan 7/8 vliegenhengel, was al weer lang geleden. Verder dan maar, lopend naar een volgende stek, veelbelovende plekjes genoeg zo te zien.

Evert-Jan wees me op een bruggetje. Eerst het gedeelte rechts van het bruggetje, met verspreid riet, geconcentreerd afvissen. Toen naar de andere kant, een worp parallel aan het bruggetje, haaks op de oever. Iets dieper daar, kon de streamer niet zien. Wel plotseling een kolk, zoals een streamervisser die zo graag ziet, direct ook contact met de vis. Altijd weer een bijzondere ervaring, heerlijk triomfantelijk gevoel ook, om zo’n felle rover aan de lijn te hebben.

Geen kleine snoek was het, moest een paar keer lijn geven, voelde als een mooie vis. Die komt op mijn blog dacht ik, Evert-Jan kwam al aanlopen met het schepnet. De snoek zag dat blog van mij echter niet zo zitten en had een ander scenario in gedachte. De vis nam nog een keer een run, sprong uit het water en ontdeed zich kopschuddend van mijn streamer. Jammer maar helaas. Was een mooie poldersnoek van rond de 70 cm zo te zien, al is dat vaak moeilijk in te schatten. Moet wel zeggen dat ik de streamer gebonden had op een weerhaakloze haak van Ad Zwier, was ook iets uitgebogen. Maar lossen hoort erbij, altijd afwachten of een gehaakte vis binnen komt. Soms wint de vis en dat vind ik wel mooi.

Was evengoed een heerlijke vismiddag. Nog verder rond gestruind, maar geen aanbeet meer, ook niet bij Evert-Jan. Wel veel voorn aan de oppervlakte, ook grotere, volgende keer ook mijn vlokhengeltje meenemen, zeker als het zulk mooi weer is. Kom er ook een keer terug om te penvissen, die plasjes roken naar karper en zeelt.

Visloos

Mijn tweede bericht. Helaas nog geen visavontuur, heb al vier weken niet gevist. Dat is uitzonderlijk voor mij, probeer elke week wel een keer, al is het maar kort, naar de waterkant te gaan. Deed nog wel een keer een vergeefse poging op mijn zeeltstek. Zie foto boven. Had net een paar stekken aangevoerd, toen een hevige regenbui los barste. Ben doorgaans niet bang voor een paar spatjes, maar deze bui leek wel het begin van een nieuwe zondvloed. Had ook geen paraplu, die ik zelden gebruik, en regenjas bij me. Vooraf ook niet op buienradar gekeken, soms kun je dat beter wel doen. Dus gauw weer inpakken en naar de auto, wachten tot het droog zou worden. Dat werd het echter niet. 

Dat is nu al weer meer dan twee weken geleden. Die zeeltstek heb ik overigens pas dit voorjaar ontdekt. Toch kende ik het water wel, vele jaren geleden viste ik er op snoek, destijds nog met levend aas. Het is een lange steeds breder wordende wetering met helder water en redelijk diep ook, in het midden, bijna 1,50 meter. Veel waterplanten en hier en daar een veld met plompeblad. Ik had vernomen dat er karper zat en ging er begin juni voor het eerst vissen met de penhengel. De eerste keer, in de avond, ving ik alleen een grote brasem van 63 cm, miste wel meerdere aanbeten en een grote vis schoot los. De tweede keer, vroeg in de ochtend, was het raak, twee mooie zeelten van rond de 50 cm. Sterke vissen die ik met moeite uit de plompebladen hield. Hier een foto van de eerste zeelt.

Sindsdien ben ik een paar keer terug geweest naar die stek en inmiddels staat de teller op negen zeelten. Elke keer dat is daar viste afgelopen zomer haakte ik daar wel een zeelt. Verrassend wel, want ik had jaren geen zeelt gevangen, ondanks diverse pogingen op andere wateren. Want het zijn prachtige en een beetje mysterieuze vissen. Ving  nog geen karper op die stek, al heb ik die wel zien zwemmen, en geen kleintjes, zelfs een koi zag ik. Hier nog een foto van de laatste zeelt, nummer 9, die ik ving midden augustus. Deze wel op een onthaakmat, wel zo netjes.

Introductie

Al langere tijd broedde ik op het idee om in navolging van anderen een blog te beginnen over vissen. Nu is het zover, mijn eerste bericht ter opening van dit blog is een feit. 

Eerlijk gezegd voelde ik mezelf ook wel een beetje moreel verplicht om dit blog te starten. Al een paar jaar volg ik blogs van andere vissers die hun ervaring en kennis willen delen. Het lezen van die inspirerende blogs is leerzaam en de inhoud is vaak wel herkenbaar. Omgekeerd wil ik in dit blog nu zelf ook anderen vertellen over mijn manier van vissen en mijn belevenissen. Dan moet nog wel blijken dat andere vissers mijn blog kunnen vinden en de schrijfsels voldoende boeiend zijn. Ik ga in elk geval mijn best doen. 

Die andere blogs die ik volg zijn zeker boeiend. Het zijn veelal blogs van, wat ik zal noemen, romantische vissers. Overwegend zijn het poldervissers bij wie het gaat om de beleving. Ze hebben veelal voorkeur voor klassieke materialen. Vaak zijn het penvissers of liefhebbers van ultralicht vissen. Tot die categorie sportvissers wil ik mezelf in alle bescheidenheid ook rekenen. Zal ook wel de leeftijd kunnen zijn. Ik ben geboren in 1960, dichtbij de Eempolder. Raakte daar als kind ook besmet door het visvirus en dat is nooit meer over gegaan. Inmiddels, vele jaren later, woon ik op het zand. Geen viswater op loop- of fietsafstand, maar gelukkig niet al te ver rijden van een paar oude en nieuwe polders.

Nu dus dit blog na ongeveer 50 jaar viservaring. Het duurde wel even voordat ik een passende naam had bedacht. Het werd dus 'Plompeblad'. Vooral de laatste tijd vis ik op mooie visrijke stekken met veel plompeblad. Ik houd van dat soort plekken. Ze brengen me tot rust en dragen bij aan de beleving. Wijlen Jan Schreiner schreef een boekje met de poëtische titel 'Tussen ruisend riet en plompeblad'. In deze titel alleen al doorklinkt de essentie waar het voor mij bij vissen om gaat. Overigens heb ik het boekje zelf nooit gelezen. Wel veel andere boeken van Schreiner, evenzeer een goed en beeldend schrijver als kundig en invloedrijk sportvisser. 

Hoewel de polder mijn voorkeur heeft, vis ik ook wel op andere plekken. Ook pas ik meerdere vismethodes toe, al kies ik meestal voor penvissen. 

Het zal allemaal wel een keer voorbij komen hier in dit blog. Ik neem me voor om regelmatig berichten te plaatsen over mijn belevenissen, observatie en beschouwingen en andere zaken die de moeite waard zijn om te delen.