Pennen op herfstzaterdag

Mooie herfstzondag vandaag. Vissen zit er vandaag niet in. Gisteren op zaterdag wel gelukkig. Daarvan nu een verslag. Geen spectaculaire vangsten, dat zeg ik gelijk maar. Wel een heerlijke middag alleen op pad. Vismaat Hans vierde met zijn gezin z'n verjaardag.

Koos in eerste instantie voor mijn zeeltsloot in de oude polder, zie foto boven. O wat heb ik daar afgelopen zomer heerlijk gevist. Meestal veel beet en prachtige zeelten gevangen, naast knoepers van brasem en mooie ruisvoorns. Was benieuwd en vol verwachting wat dat water in de herfst zou brengen. Geen moer dus. Volgens de geleerden vreten de vissen zich in de herfst vol voor de winter, maar daar bleek niets van. Hoopte stilletjes naast zeelt zo'n grote karper te vangen die ik van de zomer had zien zonnen onder de plompebladen. Hoop doet leven, maar niet altijd vangen. Die plompebladen waren overigens verdwenen. Hier een foto hoe het er afgelopen zomer uit zag. 

Overigens zat ik daar gisteren lekker en na drukke werkweken was het zo aan het begin van mijn herfstvakantie heerlijk ontspannen. Geen gepieker over gedoe en vermeende domheid bij collega's. Kon het makkelijk loslaten en zat stil te genieten turend naar mijn dobbertje. Het voelde als oneindig de tijd hebben, niets moeten en niet willen, behalve de bescheiden wens dat het dobbertje in beweging zou komen. Die wens werd in de oude polder niet vervuld helaas. Wel beweging, maar dat kwam door de aantrekkende wind en later door de stroming vanwege het gemaal. Was bijna niet te vissen op het laatst.

Daarom laat in de middag maar vertrokken naar de nieuwe polder, een kwartiertje rijden maar. Nog even een uurtje proberen voor het donker, het schemerde al, zie foto.

Ik koos voor een stek bij een duiker, kende de plek wel, maar had daar nog nooit gevist. Maakte twee voerplekjes dicht bij elkaar en zag al gauw bellen. Twijfel altijd wel of het vis is of spontaan opborrelend bodemgas. Het leek aanvankelijk op dat laatste. Mijn dobbertje bleef roerloos tussen de bellen. Tot ik bijna wilde inpakken, kon de dobber nauwelijks meer zien. Zag nog wel dat de dobber onhoog kwam en naar rechts wegzeilde. Even wachten vanwege de hair, aanslaan en hangen. Zo ging het, precies volgens het boekje. Alleen geen karper helaas, maar een brasem van 56 cm, zie foto.

Toch wel blij mee, behalve met een soort gezwel onder de borstvinnen van de vis. Zie foto onder. Eigenlijk mijn mooie blog onwaardig zo'n lelijke vis. De vis gauw weer los gelaten, want leek verder wel gezond. Twijfelde nog wel even om de vis af te maken.