Vangen met kikkererwten

Sinds een paar jaar vis ik met kikkererwten. Het is klassiek aas las ik ergens. Boilies zijn modern. Dan ben ik dus ouderwets. Vis nooit met boilies. Heb niet het gevoel iets te missen. Want vanavond was het weer raak. Aan kikkererwten, twee op de hair. Deze keer gezoete kikkererwten. Gezoet met honing. Eerder had ik een zak gedroogde kikkererwten gekocht bij de Turk. Niet om hummus te maken, al ben ik daar gek op. De kikkererwten had ik geweekt in water met flink wat honing. Daarna kort gekookt, beetgaar waren ze, niet heel zacht. Smaakten wel lekker, vond ik zelf wel. Nu de karpers nog. Die mochten vanavond proeven. 

Rond 18.00 uur zat ik op mijn stek. Zelfde plek als zaterdag en een week geleden. Eerst vier stekken aangevoerd, twee aan elke kant van een weggetje. Geen agressieve muggen deze keer, zoals vorige week toen ik onder de bulten thuis kwam. Die zitten daar vaak. Nu niet vanwege de kou. Allemachtig, wat was het koud. Gelukkig lag mijn oude duffelse winterjas nog in de auto. Snel aangetrokken. Daar zat ik dus op mijn krukje. Lieslaarzen weer aan voor geval dat. Mijn timer op 25 minuten voor de eerste stek. Die haalde ik niet, want na een kwartier ving ik al de eerste karper. Die nam al gouw zo’n tien meter lijn en hield wel even vol. Toch maar 55 cm lang. Ik zei het eerder al, die slanke Flevokarpers zijn erg sterk.

Vraag me wel eens af of ze lijken op die boerenkarpers in Noord-Holland. De volgende karper aan de andere kant van het weggetje was kleiner, nog geen 50 cm. Die ving ik vrij snel na de eerste. Ook aan de honingerwten.

Toen een poosje niets en al in de schemering ving ik de derde. Die was 52 cm. Daarna inpakken en naar huis. Toch lekker gevist met die erwten. Al hadden die karpers een ander aasje, ook een boilie, waarschijnlijk ook gepakt. Maakt me ook niet uit.