Gelukkige baars

Gisteren drie blogjes geplaatst over eerdere visbelevenissen. Achterstallig onderhoud, ik had mijn blog een poosje niet bijgehouden. Nu een vers bericht over gisteren. Was een koude grijze dag. 

Samen met vismaat Hans naar een oude haven gereden. Hans is een echte havenbaron. Hij kent alle havens in de buurt en weet daar precies de beste baarsstekken te vinden. 

Het zou taai worden, had hij gezegd, vanwege de Ooster wind. Hans kreeg gelijk. Althans naar zijn maatstaven dan. Afgelopen weken had hij meerdere jaloers makende foto’s gestuurd van bakken van 40+ baarzen. Zo’n prachtbaars wilde ik ook wel vangen. 

Mijn UL Fair Play hengeltje had ik thuis gelaten. Niet zo geschikt voor shadvissen in een diepe haven leek me. Begin dit jaar had ik op Marktplaats een strak UL stokje van Ron Thompson gekocht. Nog niet eerder mee gevist. Dat hengeltje kwam nu wel van pas. Een klein Sigma Pro molentje (030), ook van MP, combineerde er prima mee. Zie foto. Wel eerst nog gevlochten rekloze lijn opgespoeld. Voor de havenvisserij op baars met shadjes beter dan nylon, zeggen ze. 

Lichte loodkopjes had ik nog wel. Ik begon met 3 1/2 gram. Hans gaf me een slank zwartbruin zeer beweeglijk shadje, dat z’n vangkracht had bewezen. Eerst geprobeerd aan de buitenkant van de haven. ‘Daar zitten de kanjers, solitaire oude vissen’ had Hans gezegd. Erg hongerig bleken ze echter niet, zoals hij al had voorspeld. Het hengeltje beviel overigens prima, zeer geschikt voor dit werk. 

Toch na een half uurtje een aanbeet. Leek een goede baars, maar na een paar seconde weer los. Vanwege de wind ging ik over naar een 5 grams loodkopje, daardoor wat meer controle op de shad. 

Het is bij deze visserij zaak om de shad naar de bodem te laten zakken en gecontroleerd terug te vissen. Steeds een stukje omhoog binnenvissen en rustig weer laten zakken, waarbij je de lijn strak houdt. Is even wennen, maar niet heel moeilijk, vraagt wel om concentratie. Hans is een expert en gaf mij de nodige aanwijzingen.

Zo door vissende kreeg ik wederom een aanbeet en deze keer bleef de baars hangen. Geen hele grote, maar ik was er blij mee. Wel een gewonde baars, misschien, misschien door een snoek gepakt. Zie de foto hieronder. 

Daarna de auto in en even opwarmen, het was gruwelijk koud. Hans stelde voor om naar de binnenhaven te gaan, ook daar wist hij een paar kansrijke stekken. In elk geval bleek het daar minder koud. Ik kreeg  al gauw verschillende tikken en tikjes, vermoedelijk van kleine baars. Wel zag ik in het heldere water dat het barste van de prooivis. 

Aan de overkant van het binnenhaventje zaten een paar snoekvissers. Even later stonden wij daar ook. Ook daar al snel een paar tikjes op de shad. Maar daarna een serieuze aanbeet. Deze was groter dan de vorige, dat voelde ik gelijk, dit moest op z’n minst een 30+ baars zijn. Toen gebeurde het. Net toen ik de baars in het vizier kreeg, verscheen een enorme snoek. Gelukkig miste die de baars op een haar. Vandaar een gelukkige baars. Hans was intussen al verder gelopen, dus ik moest de baars zelf landen en fotograferen. Vandaar de foto van de baars op de stenen, tegen mijn gewoonte in. Had geen onthakingsmat mee, volgende keer wel meenemen. Had ook geen meetlint, maar schatte de baars op ongeveer 35 cm lang. Een prachtig getekende en dus zeer gelukkige vis! Zie beginfoto en foto onder.