Dapper snoekje

Weekendje weg met mijn vrouw. Naar Friesland, Joure om precies te zijn. Hengeltje mee uiteraard, mijn oude liefde, het Fair Play stokje uit mijn jeugd. Hier onthuld in mijn vorige bericht. Voorzichtig het hengeltje veilig opgeborgen in de kofferruimte. Kon niets mee gebeuren, oudjes zijn kwetsbaar.

De zaterdag was voor cultuur en sightseeing. Het hengeltje moest wachten. Zondagochtend een museum, oude schilderijen bewonderen in een strak modernistisch gebouw. Daarna een lange wandeling, nog geen tijd voor het hengeltje. Zou het nog komen?

 Halverwege de middag was het zover. Een wat bredere sloot verscheen, kon er met moeite parkeren. ‘ Even proberen’ zei ik. Mijn vrouw knikte, ze is dat wel gewend.

Auto uit, achterklep open, kaplaarzen aan. Het hengeltje kwam tevoorschijn. Eerst een paar worpjes vanaf de weg. Het dunne topje liet zien dat het spinnertje deed zoals Gerrit het bedoeld had. Dat liet zich tergend langzaam vissen in het heldere water. Erg diep was het niet, hooguit 60 cm schatte ik. De sloot liep verder een weiland in zonder hek. Al werpend volgde ik de zompige oever.

Na zo’n veertig meten een een ruk aan het hengeltje. Euforie! Het zachte stokje kromde zich, niet eens veel. Was geen monster, maar een snoekie uit de kleuterklas. Was er niet minder blij mee.

Verscholen tussen verstorven riet lag de rakker op de loer. Geprogrammeerd om toe te schieten op al het eetbare dat voorbij kwam. Om te kunnen voortbestaan. De essentie van het leven in een boerensloot. Alles wat klein was en bewoog is eten. Daarom kon het diertje de subtiele verleiding van het minuscule spinnertje niet weerstaan. Na een paar korte sprintjes was de strijd voorbij. Het bleek een ranke groene schoonheid van nog geen 40 cm te zijn.

Onthaken was nog lastig, het spinnertje zat diep en de kieuwgreep kun je vergeten bij zo’n klein snoekje. Maar kon het diertje uiteindelijk ongehavend terugzetten om verder te kleuteren. Daarna terug naar de auto, het hengeltje weer dankbaar opbergen.

Bijzonder baarsje

Nee, groot is ie niet, het baarsje op de foto. Het was ook de enige vanmiddag, maar een bijzondere was het wel dus. Bijzonder vanwege het hengeltje waarmee ik de vis binnen haalde. Dat was met mijn oude ultralichte Fair Play hengeltje, ooit als puber gekocht van Jan Schreiner in zijn winkel in de Roelof Hart straat in Amsterdam. Kostte destijds 60 gulden, al mijn spaarcentjes gingen eraan op. Tientallen jaren niet mee gevist, de hengel was veilig opgeborgen in de originele grijze foedraal. De bijhorende witte koker heb ik niet meer. Vroeger wel veel mee gevist en genoeg baarsjes en snoekjes mee gevangen. Ooit wel gebroken, maar door een weldoener vakkundig gerepareerd.

Was al wat langer van plan, geïnspireerd door verhalen van andere bloggers over rapiers, floretten en ander licht spul, om weer eens met het spinhengeltje te gaan vissen. Had daarvoor eerder een paar setjes spinnertjes gekocht bij Gerrit van Snoekstreamers.nl. Vanmiddag was het dan zover. Wilde eigenlijk gaan streameren met mijn Kunnan, maar besloot toch dat het tijd was om mijn FP na vele jaren te herintroduceren aan de waterkant. Ik ging naar de oude kleipolder, waar ik vroeger ook viste. Toen ik arriveerde, begon het net te regenen. Het water was bruin, door de regen, maar ook vanwege de schouw denk ik. Na ruim een uur diende het baarsje zich aan, ik was er dolblij mee, ondanks het geringe formaat. Inmiddels was het hard gaan regenen en begon ik aardig doorweekt te raken. Daarom gauw ruim een km terug lopen naar de auto en naar huis.

Nog even over het molentje. Jan Schreiner verkocht mij destijds een Pellican 50 bij het hengeltje, tegenwoordig erg gewild. Helaas is het molentje kapot gegaan, ondermeer de beugel is gebroken. Moet nog eens uitzoeken of het haalbaar is de molen te repareren. Nu viste ik met een Sigma 2200, type 025, zie foto onder, een heerlijk licht molentje, waarmee het hengeltje goed in balans is. Ruim een jaar geleden kocht ik die op Marktplaats voor 15 euro, niet veel vond ik, had geluk denk ik. Tot vanmiddag had ik nog niets met het molentje gedaan, de oude nylonlijn, ik denk 15/100, heb ik er maar op laten zitten. Ben van plan komende tijd wel vaker met mijn oude FP en het molentje te gaan vissen. Ik zal er hier verslag van doen.

Dobbers klaar!

Met bescheiden trots presenteer ik hier mijn nieuwe zelfgemaakte dobbertjes. Vers van de pers, de laatste laag jachtlak is nog maar net opgedroogd. In mijn blog van 6 oktober jl. meldde ik al dat ik ermee bezig was. Van enige afstand zien ze er prachtig uit, vind ik zelf tenminste. Komt vooral door die wikkelingen, een idee niet van mezelf. Ook mijn vrouw, die niets met vissen heeft vind ze mooi. Wil ik toch even vermelden.

De oogjes onderaan, zie foto, heb ik gemaakt van onderlijn voor snoek. Een klein stukje afknippen, ombuigen en bevestigen met binddraad, niet zo moeilijk. Zie foto voor het materiaal daarvoor.

Vervolgens eerst het drijflichaam bijtsen met bruine bijts. Daarna drie lagen witte verf op de antenne smeren en met oranje modelbouwverf het topje kleuren. Dan de wikkelingen aanbrengen en tenslotte afmaken met twee lagen jachtlak, zie foto. 

Al met al nog een heel klusje. Maar het heeft me van de straat gehouden en geeft wel enige voldoening. Het is een mooie manier om loze uurtjes op te vullen. Heb al weer een idee voor een volgende serie.

Maar eerst deze binnenkort uitproberen. Ze zijn eigenlijk bedoeld als tenchlifters, voor de zeelt dus, maar ik wil ze eerst als matchdobber inzetten in de haven op wintervoorn. Hoorde dat er al goed gevangen wordt in een haven in de buurt hier. Ben benieuwd hoeveel lood ze vragen om scherp uit te loden, denk rond de 1,5 gram.

Hieronder nog enkele detailfoto’s. Nee, ze zijn niet perfect afgewerkt, het is handwerk van een amateur. Het zal voor de vangkracht uiteraard weinig uitmaken, misschien vis je met zelfgemaakt materiaal wel scherper en geeft het meer voldoening.