Koude visdag met een warm slot

Wilde in mijn kerstvakantie minimaal één keer gaan vissen. Vandaag kwam het ervan. Klusjes thuis gisteren al gedaan, verder geen sociale of andere verplichtingen deze dag. Behalve dat ik voor mijn vrouw om 16.00 uur thuis moest zijn, ze had de auto nodig. Helemaal vrij ben je nooit.

Daarom voor een winterdag vroeg vertrokken. Had gisteravond al drie hengels klaar gezet naast de kerstboom. Drie musketiers. Links een powerloop zander met een shadje. Ooit gekocht op een rommelmarkt voor 3 euro, die hengel dan, niet het shadje. Soms zit het mee. In het midden mijn Kunnan streamerhengel, een koopje op Marktplaats, werpt heerlijk. Die kleine rechts is mijn Fair Play hengeltje uit 1973. Zelf destijds gekocht bij meneer Schreiner, ik blogte er al meer over. Zal dat nog wel vaker doen denk ik zo, een avontuurlijk hengeltje is het. Dat bleek vandaag ook weer.

Vandaag wilde ik hoe dan ook een snoek vangen, liefst met het stokje. Het shadje ging mee voor een eventuele baars, mocht de snoek geen zin hebben. Niet op één paard wedden. Maar eerst moest ik de voorruit van mn auto krabben. Koude start en koud zou het blijven. Ik koos voor een oude polder, waar ik niet zo vaak kom. Hier een half uur rijden vandaan. Was al weer een paar jaar geleden dat ik er viste. Ken er plekken die al vaker snoek opleverden. Daar moest het maar gebeuren vandaag.

Voorlopig gebeurde er op de eerste stek niets, behalve kou lijden. Wel lekker werpen met de FP, al viel dat met zo’n dun lijntje met die harde wind soms niet mee. De winterzon scheen aanvankelijk fel deze ochtend. Ondertussen woei een koude zuidooster wind, gevoelstemperatuur onder nul.  Van dat schrale weer was het. Heb liever bewolkt voor snoek, heb er dan meer vertrouwen is. Op de tweede stek vijf minuten verder ving ik eerder met de vliegenhengel meerdere snoeken. De bomen die destijds voor beschutting zorgden waren gekapt. Ook de snoeken leken verdwenen. De zon scheen nog steeds fel en de wind werd niet minder.

Dan maar naar een sluisje met wat dieper water, weer vijf minuten rijden. Op de baars. Even het shadje laten dansen, helaas zonder succes. De warme chocolademelk uit m’n thermoskan bracht enige troost. Toch genoot ik wel. Vissen is vaak een kwestie van volhouden. Ik bezocht nog twee andere stekken, nu iets verder rijden. Weer met het FP stokje. Weer geen aanbeet. Ook op een plek die me ooit vier snoeken opleverden in een half uur. Das war einmahl.

Wat nu nog? Het was al middag, ik had nog een uur ongeveer. Ik herinnerde me een stek bij een boerderij in de luwte. Ook daar had ik wel eens snoek gevangen. Laatste kans moest dat worden. Wel weer een stukje rijden. Het stroomde hard op die stek, mijn lichte spinnertje werd meegenomen. Eerst rechts van de duiker, stroomafwaarts, bijna niet te vissen. Wat moest dat worden? Toen de andere kant, de goede kant wist ik nog. Het spinnertje draaide goed, als een kleine verleider.

Na een paar worpen werd die plots tegen gehouden, even geen beweging en toen een kolk. Vis en geen kleintje, dat voelde ik gelijk. Voor het eerst na vele jaren weer een grote snoek aan het fragiele hengeltje met 15/100 nylon. Maar wat een sensatie! Ik verbaasde over de kracht van het stokje. De vis bleef diep en ging meerdere keren door de slip. Subtiel en met beleid drillen was gewenst, ik kon het nog! Het enkele haakje zat voor in de bek zag ik, moest voorzichtig zijn. Schepnet in de auto gelaten en dus op m’n knieën om de snoek op de kant te krijgen. Dat lukte! Even een geluksmomentje. De snoek was 67 cm, mooi formaat voor de polder. Hier twee foto's.

Later viel me iets op aan de foto. Achter z’n kieuw komt een stukje roze tevoorschijn, had ik eerst niet gezien. Wat zou dat zijn? Kan niet van het onthaken zijn geweest. Weet het verder ook niet. De snoek was sterk en leek kerngezond. 

Winterdip en zomerse herinneringen

Hier op de hoge gronden deze zondag nog steeds veel sneeuw. Er valt hier meestal meer en het blijft langer liggen. Mooie plaatjes levert dat wel op. Moet dan ook denken aan andere plaatjes. Weemoedige herinneringen aan vroege zomerochtenden in een groene polder aan een plompenrijke wetering. Late voorjaarsgeluiden van grutto’s en tureluurs, een laagvliegende bruine kiekendief in de verte. Of plots die lepelaar die overvloog. Ondertussen zelf turend naar het zelfgemaakte dobbertje tussen plompeblad.

.

In juni en juli van dit jaar ging ik voor het eerst sinds jaren weer ‘s morgenvroeg op visserspad. Dat is me goed bevallen. Nota bene redelijk dicht bij huis, in een polder van vroeger, toen ik er viste met levend aas op snoek. Nu bijna veertig jaar later had ik er een keer wandelend in de vroege avond karpers gespot. Ben er vervolgens regelmatig gaan vissen. Heb er genoten en mooie momenten beleefd, maar karper vangen is me niet gelukt. Maar wel zeelt! Jarenlang had ik die niet gevangen. En nu kon ik ze vangen. Heb er al met al negen of tien gevangen. Prachtige sterke goudgroene vissen. Hier een paar foto’s. De grootste was meen ik 54 cm.

Wilde in het najaar in diezelfde wetering nog een paar pogingen wagen op karper. Helaas kwam het daar niet meer van. Uiteindelijk heb ik afgelopen seizoen maar een karper gevangen. Dat is de spiegel op de foto.

Gevangen op 15 april in de Flevopolder, ik weet het nog goed. Het was in een ondiep gedeelte van een diepe plas onder een boom. Die middag had de zon geschenen. Viste met twee kikkererwten op een hair, twee meter uit de kant. Had al een tak opgevist en toen ik aansloeg leek het alsof ik wederom vast zat. Al gauw kwam er beweging in. Karper, zei vismaat Hans, die vlak naast me zat. Hij had gelijk. Meters lijn werd van de molen getrokken, mijn 12 voet lange Parteke Morton glashengel krom als een hoepel. Grote vis! Als dat maar goed gaat, dacht ik, wil hem in elk geval een keer zien. Een grote vis verspelen die je niet hebt gezien is altijd extra frustrerend. Is me vaak genoeg overkomen, te vaak. Gelukkig ging het deze keer wel goed. Groot was onze verbazing toen we zagen dat het een spiegelkarper was. Die hadden we hier nooit eerder gevangen, wel schup en graskarpers. Was een mooie vis, niet gemeten of gewogen, kan ook zonder.

 Hier bleef het bij wat karper betreft dit jaar. Werd dus vooral een zeeltjaar, niet minder aangenaam. En sinds kort weer het ultralichte spinnen herontdekt. Genoeg verrassingen dus. Wat zal komend jaar brengen? 

Hopelijk straks in de kerstvakantie al wat tijd vinden om te gaan vissen. Vissen als het kan, ook de winter door het vroege voorjaar in. Wil sowieso nog op snoek met het Fair Play hengeltje. Ben ook nog niet naar de havens hier in de buurt geweest. Vismaat Hans vangt al veel baars, joekels van rond de 40 cm soms. Ook bakken van wintervoorns en windes worden gevangen. Nog even geduld. Wil ook nog een keer een winterkarper vangen, is me in al die jaren nog nooit gelukt. We gaan het wel zien. Eerst de kerstboom optuigen hier.

Jochie

Of ik z’n nieuwe hengeltje wilde maken. Onlangs gekocht op een beurs, thuis door wat onvoorzichtigheid afgebroken. Het jochie van 11 ken ik niet eens. Via mijn vrouw kwam dit hengeltje bij mij terecht. ‘Want je man kan dat zo goed’ had het ventje gezegd. 

Eerder had ik ook al een gebroken en afgeschreven hengel van hem nieuw leven ingeblazen. Ben geen techneut en zeker geen hengelbouwer. Maar het kunstje om een (gunstig) gebroken hengel van binnenuit met een oud stukje uit een vast hengeldeel te repareren beheers ik wel. Eerst even passen en op maat zagen met een ijzerzaag. Daarna in het holle hengeldeel vastlijmen, wikkelingen erom en een paar keer lakken. Welke ervaren hengelaar kan dat niet en heeft nog nooit een hengel gebroken? 

Het jochie is nog niet zover, maar is wel bloedfanatiek begrijp ik van mijn vrouw. Herken mezelf wel van vroeger in hem, dat fanatisme had ik ook. Jan Schreiner was, naast Johan Cruijff uiteraard, mijn grote held. Las zijn boeken en ging geheel op in zijn prachtige sfeerverhalen. Droomde ervan. Een andere keer meer daarover. 

Terug naar het hengeltje van het jochie. Is een dropshothengeltje volgens mij. Een Etovei Finesse van 1.80 m lang. Nooit van het merk gehoord. Koop al jaren geen nieuwe hengels meer, wel soms een glashengel op Marktplaats. Laatste aankoop van Pateke Morton driedelige matchhengel die ik gebruik als penhengel. 

Zocht die Etovei via Google op en kwam op Russische of Poolse sites terecht, begreep er niets van. Het hengeltje is strak en weegt vrijwel niets, werpvermogen 3 tot 15 gram staat erop. Bij die oude glashengeltjes kan dat volgens mij helemaal niet. Mijn ultra lichte FP hengeltje heeft 2 of 3 gram vermogen, precies weet ik het niet eens. Maar veel meer moet ik er niet aan hangen, moet precies in balans zijn. Die nieuwe materialen kunnen kennelijk veel hebben. Valt best mee te vissen natuurlijk. Maar voelt anders en ik mis het kurk en de reelringen, heeft toch mijn voorkeur. Zal de leeftijd wel zijn. 

In elk geval heb het hengeltje weer gemaakt, moet de wikkelingen alleen nog een paar keer lakken. Dan kan het mannetje weer vissen.